پژوهشگران راهکاری را پیشنهاد دادند که به‌دنبال آن می‌توان الماس را در محیط آزمایشگاهی ساخته و جایگزین الماس معدنی کرد.

در حال حاضر، یکی از هر چهار الماسی که در بازار به‌فروش می‌رسد، از نوع الماس خونین است. الماس‌های خونین یا الماس‌های کثیف! که در مناطق جنگی آفریقایی استخراج می‌شدند، به‌منظور تامین هزینه‌ی جنگ داخلی فروخته می‌شدند. واقعیتی که بر مبنای آن فیلم الماس خونین (Blood Diamond)  با بازی دی‌کاپریو ساخته شد. البته تشخیص بین الماس‌های کثیف با الماس‌های تمیز برای مخالفان این جنگ‌ها هم غیرممکن بود.

به‌همین منظور، بشر راهکار دیگری انتخاب کرد و خودش دست به کار شد تا الماس را در آزمایشگاه بسازد! ساخت الماس در داخل آزمایشگاه هر چند روند آرامی را طی می‌کند؛ اما رو به رشد است؛ ضمن این که ساخت الماس توسط انسان، گزینه‌ای ارزان‌تر، دوستانه‌تر برای محیط زیست و اخلاقی‌تر به‌نظر می‌رسد. البته این نکته را هم باید اضافه کرد که الماس ساخته‌شده در آزمایشگاه همان زیبایی همتای طبیعی خود را دارد. ایون زوهار، مشاور یک شرکت فعال در زمینه‌ی الماس در گفتگو با بلومبرگ می‌گوید:

برای یک مصرف‌کننده‌ی امروزی فرقی نمی‌کند که الماس را از اعماق زمین به‌دست آورده است یا روی آن؛

این الماس‌های مصنوعی هیچ شباهتی به الماس‌های ارزان‌قیمت زیرکونیومی ندارند. بلکه ساختار فیزیکی و ترکیب شیمیایی آن‌ها دقیقا مشابه الماس‌های استخراج‌شده از اعماق زمین است. این فرآیند با قرار دادن یک قطعه کوچک الماس (به نام بذر کربن) در یک مایکروویو به همراه مقادیر مختلف یک گاز کربنی سنگین مانند متان انجام می‌شود. مخلوط گازی در دمای بسیار بالا در مایکروویو برای تولید یک توپ پلاسمایی گرم می‌شود. در داخل این توپ پلاسمایی، گاز موجود اتم‌های کربن را تجزیه کرده و باعث می‌شود که این اتم‌ها به‌صورت توده‌ای روی سطح بذر الماس متبلور شوند. این روند می‌تواند تا ۱۰ هفته طول بکشد تا یک الماس قابل فروش را تولید کند. با این حال نتیجه‌ی بسیار خوبی به دنبال دارد! بنا به گزارش کارشناسان، جواهرفروشان برای درک تمایز این نوع الماس با الماس طبیعی معدنی نیاز به دستگاه خاصی دارند.

به گزارش بلومبرگ، تاکنون، الماس مصنوعی سهم کوچکی از بازار ۸۰ میلیارد دلاری الماس دنیا را به خود اختصاص داده است. بر مبنای آمارهای اعلام شده ۳۶۰ هزار قیراط از الماس‌های وارده به بازار مصنوعی بوده و ۱۴۶ میلیون قیراط از این الماس ها در شرایط طبیعی ساخته شده‌اند. با این حال، نتایج یک نظرسنجی در بین مصرف‌کنندگان ۱۸ تا ۳۵ ساله در آمریکای شمالی، نشان داده است که بیشتر افراد الماس طبیعی را به الماس مصنوعی ترجیح می‌دهند.

پیش‌بینی‌ها حاکی بر آن است که تا سال ۲۰۲۶، حدود ۲۰ میلیون قیراط الماس آزمایشگاهی ساخته شود. در این میان چهره‌های مطرحی مانند وارن بافت و والمارت هم شروع به سرمایه‌گذاری در این زمینه کرده‌اند. با این حال، شرکت‌های الماس‌های معدنی تمایلی به رونق گرفتن این بازار جدید بدون جنگ و دعوا ندارند! بلومبرگ در گزارش خود افزود:

سازمان بین‌المللی استانداردسازی اخیرا تصریح کرد که الماس‌های آزمایشگاهی باید با برچسب مصنوعی یا آزمایشگاهی عرضه شوند و هرگز الماس واقعی به حساب نمی‌آیند. به این ترتیب، صاحبان شرکت‌های الماس‌های معدنی در نخستین دعواها به پیروزی بزرگی دست پیدا کردند. این شرکت‌ها امیدوار هستند که مشتریان‌شان این سنگ های عاشقانه را از دل طبیعت خریداری کنند و به اصالت و هویت پشت تولید آن‌ها اهمیت دهند.

بلومبرگ در خصوص قیمت الماس آزمایشگاهی می‌گوید:

 یک قیراط الماس آزمایشگاهی در یک جواهرفروشی نیویورک ۶۰۰۰ دلار قیمت دارد. این در حالی است که قیمت یک قیراط الماس طبیعی ۱۰ هزار دلار است.

ویشال مهتا، مدیر شرکت IIA Technologies در سنگاپور است که به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی الماس مصنوعی فعالیت می‌کند. وی در گفتگو با بلومبرگ گفت :

ما صنعت جدیدی ابداع کرده‌ایم. مصرف‌کنندگان ما ترجیح می‌دهند الماسی را انتخاب کنند که با محیط زیست سازگار بوده و فرآیند ساخت آن بدون حمایت از تنش و درگیری باشد.

آیا شما هم از چنین الماسی استقبال می‌‌کنید یا همان شکل کلاسیک الماس را ترجیح می‌دهید؟